Toerisme?

De Creuse is niet echt bekend bij de modale Frankrijkbezoeker. Toerisme is lange tijd uit gebleven in dit ruraal stuk Frankrijk. Het is een doorreis-streek. Eén overnachting, zo die er al in zit, maar langer blijft men niet hangen in dit ongerept en ongekend groen gebied.

De temperaturen zijn hier enkele graden lager dan het meer zuidwaartse Frankrijk, maar flink hoger dan wat we hier in le Nord doorgaans gewend zijn. Het is zo dat de seizoenen meer uitgesproken zijn. De zomer is best warm, en biedt af en toe een frisse bui.
Het klimaat is dat van het platteland, met een zachte uitdeining van de bergen iets zuidelijker (Puy de Dome, les Monts Dore). Dat maakt dat de nachten fris en slaapbaar zijn.
Eens de zon opkomt, stijgt de temperatuur snel.
Gedurende de winterperiode is de koude meer dan alleen rustgevend. Het land is in slaap, onder een bij wijlen hevige vrieskou, vaak gedecoreerd met een glooiend sneeuwtapijt. Gedurende de winter komt de Creuse in een isolement. Zijn stilte is dan echt overweldigend.
Het seizoenscontrast is hier groter dan in pakweg Vlaanderen, waar een zeeklimaat de uitersten in temperaturen en neerslag eerder tempert.

De talloze meren, riviertjes en beken hier in de streek bieden verfrisssing tijdens de warme zomerse dagen. Bij de uitstappen die we hier in de streek deden, hielden we onderweg steeds halt bij die waterlopen en meren. Vaak zijn we daar alleen.

Hier te lande is het genieten voor zij die de ongerepte rust opzoeken. Er is plaats, tijd en stilte. Dat boek dat al een half jaar op je nachtkastje ligt, krijgt wat meer tijd om gelezen te worden. Fauna en flora in de landerijen en paadjes rondom ons huis zijn overweldigend, en nodigen je uit voor een wandeling.
Het is de streek van Romaanse kerken en bouwwerken. De Romaanse brug in Moutier d’Ahun over de rivier Creuse is een pareltje. De kerk van Toulx-Sainte Croix is zo oud en verweerd dat ze haast een rots is geworden.
Het dorpsplein van Boussac is een voorbeeld van het oude Frankrijk. Bewoners treffen elkaar op het plein, of genieten van un apero op het terras van Café des Sports.

Naast veeteelt is deze streek gekend om zijn tuinbouw. De grond is rijk en vruchtbaar voor groenten en gewassen. Zelf ben ik altijd in de tuin bezig geweest. Hier zal de moestuin een flink stuk van onze akker in beslag nemen. Naast logement willen we gezonde gerechten aanbieden, met seizoensingrediënten van eigen bodem.
Als ik er zo over dagdroom, voel ik het voorjaar en de lente al wat kriebelen. Zou de winter al uit zijn dipje aan het ontwaken zijn?



Toulx-Sainte Croix, de oud-romaanse kerk


de rivier Creuse


Moutier d'Ahun, de romaanse brug over de Creuse


het meer van Vassivière


plateau des Millevaches (schijnt niet zoveel met vaches te maken te hebben, las ik ergens)


echte Limousin vaches nabij ons huis ...

2010

Ziezo, 2009 zit er op. Graag geven we hierbij onze beste wensen voor een vreugdevol 2010 ! Moge een flink deel van jullie noden en wensen dit jaar verwezenlijkt, of toch tenminste opgestart worden.

2009 was voor ons in hoofdzaak het jaar waarin les maçons een flink bergje werk verzet hebben. Het huis is voor wat betreft het metselwerk aan gevels en dak behoorlijk van gedaante veranderd. Het bijgebouw is erbij gekomen, de gevels zijn verfraaid met voegen en kalkpleister, het dak aan de tuinzijde is vernieuwd. Zware karweien die we graag aan de plaatselijke ambacht Pierre en de zijnen overlieten. Ondertussen zijn we ook goede vrienden geworden.

Er is geprobeerd om het rustieke fermette-karakter van het huis in zijn originaliteit te herstellen, en om de gehele woning op een manier te laten contrasteren met een duidelijke eigentijdse toets. Niet zo’n geringe investering, dat was vooraf bekend - alhoewel! - maar het resultaat is in zijn geheel naar onze zin en mag gezien zijn.

De hele weg van bouwaanvraag tot uiteindelijke realisatie heeft onze grenzen wat verlegd.

Letterlijk, want we verbouwen zowat op 650km van onze huidige deur.
En ook figuurlijk. Als je zoals wij nog nooit eerder een chantier van dichtbij gevolgd en geleid hebt, spreekt het voor zich dat je heel wat zult bijleren. Dat is hier niet anders. Vaak moet je je stellen in situaties zoals ze zich voordoen, in plaats van toe te zien naar het correcte verloop zoals je het dacht te voorspellen. Ach, wat denken we graag en vaak dat we het onder controle hebben...

Dit laatste is zowat de hoofdles die ik leerde sinds dit Franse verhaal werd opgestart.

De dingen zijn gebeurd zoals ze nu eenmaal moesten gebeuren, en niet zoals ik dacht dat ze zouden gebeuren. Dit is redelijk essentieel in de Franse manier van leven. "C'est comme ça" hoorde ik vaak, en men legt zich met een dergelijke opmerking verder bij neer. Terwijl ik vaak de dingen op zo'n moment nog probeer naar mijn hand te zetten.

Wat verloren moeite blijkt.

Wat vandaag niet kan, doen we morgen wel. Of later.

Dat anti-stress-devies zit er op het Franse platteland van nature diep in geworteld.

Niet zelden heb ik me druk gemaakt in het feit dat de werken niet snel genoeg vooruit gingen, of dat de aannemer niet het beste van zichzelf voor ons gaf. Een paar keer heb ik dat ook duidelijk gemaakt, zij het op een beleefde manier.

Even beleefd waren de reacties, excuses ook, af en toe met een loze belofte zelfs : "Ce n'est pas impossible qu’on vient demain"... Maar nooit opgewonden of boos.

Soms kwamen de metsers een dag of twee, waarna we hen drie weken hoorden noch zagen.

De opwinding die dat weleens bij me teweegbracht, is verloren energie gebleken, en was eigenlijk vooral nergens voor nodig. Het resultaat is er niettemin gekomen.

De manier waarop ze werken, levert even mooi ambacht, maar heeft hen gaandeweg geen grijze haren of stressknobbels bezorgd.

Bij deze dus een mooi merci aan onze metser, die me toch wat duidelijker heeft gemaakt wat savoir-vivre in la vie quotidienne daadwerkelijk betekent.